استان سمنان

مرکز استان سمنان شهر سمنان است.این استان از شمال به استان‌های خراسان شمالی، گلستان و مازندران، از جنوب به استان‌های خراسان جنوبی و اصفهان، از شرق به استان خراسان رضوی و از غرب به استان‌های تهران و قم محدود است.
این منطقه در تمام دوره حکومت مادها و هخامنشیان، کومیسنه یا کومیشان جزو ایالت بزرگ پارت یا پرتو به شمار می‌رفت.
استان سمنان دارای اقلیم بیابانی و نیمه بیابانی میباشد. آب و هوای استان سمنان، به طور کلی تحت تأثیر جریان‌های هوایی گرم و خشک دشت کویر قرار دارد.

مهم‌ترین اقوام ساکن در استان سمنان علاوه بر فارس‌ها، ترک‌ها، عرب‌ها ، طبری‌ها ، لرها، کردها و گیلک‌ها می‌باشند.
اما از میان اقوام مستقر در استان سمنان، سنگسری‌ها، پروری‌ها و افتری‌ها و نمونه‌هایی از این قبیل، اقوام بومی استان می‌باشند که از قبل از اسلام به این سرزمین آمده و در آن ساکن شده‌اند. گروهی دیگر همچون ایل‌ها و طوایف الیکایی، اصانلو، هداوند، عرب درازی و کتی گروه‌هایی هستند که در زمان فرمانروایی حکام و سلاطین به منظور ایجاد سدی برای شرق و نواحی جنوب کشور از تجاوزات مکرر سواران ترکمن، به این ناحیه کوچ داده شده‌اند.
به دلیل این که مردم استان سمنان به گویش‌های مختلفی سخن می‌گویند، این استان به جزیره لهجه‌ها معروف است. زبان رسمی مردم استان سمنان مانند همه ایرانیان فارسی دری است اما به لحاظ گستردگی و تحولات عوامل جغرافیایی، تاریخی و فرهنگی، از تعدد و تنوع گویش‌ها و لهجه‌های خاصی برخوردار است. گویش سمنانی مرتبط با زبان‌های ماد و پارت است.
سمنان، شاهرود، دامغان و گرمسار از شهرستانهای مهم استان میباشند.
از صنایع دستی مهم استان میتوان به گلیم بافی، نمدمالی،سرامیک و سفالسازی و  قالیبافی اشاره کرد.
استان سمنان دارای جاذبه‌های گردشگری بسیاری میباشد که از آن جمله میتوان به چشمه هاي آبگرم، منطقه پيغمبران، جنگل ابر، مجموعه توران، مجموعه چشمه علي، پارك ملي كوير وروستای عباس آباد اشاره کرد.